- алақоржын
- зат. зоол.Жонында тұмсығынан құйрығына дейін жіңішке қара жолағы бар, қысқы ұйқыға жатпайтын тышқан тұқымдас кеміргіш жануар.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
алақоржын
Смотреть что такое "алақоржын" в других словарях:
ала қоржын — (Көкш.: Щуч., Еңб.) тышқан түрі аламан … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қанжығала — ет. Қанжығамен байлау, қанжығаға байлау. Жолаушы қоржынқолаң, шапан шақпытын қ а н ж ы ғ а л а м а й д ы, бөктереді (Ата салты., 102). Аңшы қоян, түлкі алса, қ а н ж ы ғ а л а й д ы да, қасқыр соғып алса, бөктереді (Бұл да) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
аламан — зат. зоол. Егіске үлкен зиян келтіретін ұсақ тышқан тұқымдасына жататын кеміргіш жануар; атжалман, алақоржын. зат. Бүркіттің ақиығы, алғыр тұқымы. зат. 1. Бұқара, көпшілік, қауым. Ертеректе хан тұқымына жатпайтын жай халықты аламан деп те аталған … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
күде — 1 (Қ орда: Сыр., Жал., Арал; Ақт.: Ырғ., Ойыл; Түрікм., Таш.) шөптің астық, бауларының үйіндісі, шөмеле, шошақ. Біздің колхоз егінді баулап, к ү д е г е үйді Қ орда., Арал). Тарыны орылған бойда сабақтарының түбін сыртына, масақтарын ішкі бетке… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
төсекқап — I зат. Көшкенде төсекорын жабдықтарын салып алатын, қалың матадан, алашадан істелген (тігілген) қап. Ол өрмек тоқылып бітіп, алаша кілем боп төселіп, бау, басқұр, т ө с е к қ а п, аяққап, қоржын боп кереге басына, уық қарына ілінгенше шуылдаған… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
